Jeżeli w przeszłości, a szczególnie w dzieciństwie musiałaś zmierzyć się z ogromnym poczuciem straty i zranienia, być może lęk przed bliskością siedzi w tobie cały czas. To w jaki sposób ukształtowało cię dzieciństwo, będzie przekładać się na twoje relacje w życiu dorosłym.

Jak zdiagnozować lęk przed bliskością?

Pierwszym ważnym elementem jest fakt, że bardzo tęsknisz za bliskością, a jednocześnie podświadomie od niej uciekasz. Do głosu dochodzą wtedy takie aspekty jak auto sabotaż, ogromna podejrzliwość, brak szczerości i różne gierki, w które włączasz partnera. Ta procedura przyciągania i odpychania może trwać przez długi czas. I bez terapii nie ma szans na szczęśliwe zakończenie. To raczej toksyczna relacja, z której ciężko znaleźć wyjście.

Oto jak sobie z nim poradzić!

W pierwszej kolejności warto zdecydować się na terapię. Dobry psycholog sprawi, że zmienisz punkt widzenia na swoją rzeczywistość i dasz sobie wewnętrzne prawo do bycia blisko z drugą osobą. Często w drugiej kolejności to terapia dla par, gdzie wspólnie przedyskutujecie wzajemne relacje.

Druga sprawa, to absolutna szczerość z partnerem. Jeżeli zmagamy się z lękiem przed bliskością, rozmowa o tym z drugą osobą to podstawa. Dzięki tej szczerej postawie sprawisz, że wiele rzeczy będzie dla partnera bardziej zrozumiałe. Nie obawiaj się odrzucenia — świadomy i czuły partner, któremu na tobie zależy, będzie cię wspierał na każdym etapie terapii. Pomoc osób bliskich to jeden z wymogów udanej terapii na każdym etapie i przy każdym schorzeniu. A szczerość może ci w tym bardzo pomóc.